‘Kan ik iets voor je doen?’ vraag ik compleet stoned aan mijn vent. ‘Dat denk ik niet liefie’ antwoord hij lachend. ‘Nee ik denk het ook niet’ reageer ik vermoeid terwijl ik de volgende wee alweer voel opkomen. De verloskundige kijkt mijn vriend aan en zegt met een grijns ‘Goed spul he, die morfine’.
Een paar uur later zit ik met een ontplofte onderkant op een een houten kruk uit te puffen tegen mijn vriend aan, terwijl ik verbijsterd kijk naar het bebloede slijmerige wezentje dat net tussen mijn benen vandaan getoverd is. Hij krijst niet zo dramatisch als in alle bevalling scènes die ik ooit heb gezien, maar goed ik zit er ook niet bij als de gemiddelde actrice die een tikkie bezweet, heel romantisch bij haar baby daddy in de armen ligt en waarbij je (door de zwijmelige achtergrondmuziek) het verplichte instant moederinstinct meteen ziet in kicken. Ik lijk meer een menselijke versie van de Zesdaagse Oorlog in Israël, waarbij mijn doos fungeert als Gazastrook. Ook was mijn eerste ontmoeting met ons kind een soort speeddate, want het bleek al snel dat de negen maanden oude voedselbron van ons kind nog niet van plan was geboren te worden. Dus terwijl de kamer volliep met verpleegkundigen die mij aan allerlei slangetjes legden ter voorbereiding van een spoedoperatie en mee namen, bleef het inmiddels schone wezentje achter bij zijn pasgeboren papa.
Waar sommige vrouwen tijdens de bevalling veranderen in een soort birth zilla, heb ik mijn zeemanstaal bewaart voor het allerlaatste moment (mijn kind was een sterrenkijker, dus ‘klootzak’ was gepast voor de pijn die ik voelde van zijn vastzittende hoofd). De rest van de bevalling was ik een mak lammetje. Of meer een aangereden lammetje. Ik wilde zelfs de po stoel zelf legen, anders was het zielig voor de kraamverzorgster. Ja po stoel ja. Want hoezeer je je ook voorneemt om je waardigheid te behouden, je verlegt die grens bij elke fase in je bevalling. Ik heb geplast in dezelfde ruimte als mijn vriend, de hele afdeling heeft mijn foef gezien en ik heb tijdens mijn morfine kuur de meest vreemde dingen uitgekraamd. MAAR IK HEB NIET GEPOEPT. Nailed it.
