Met een voldaan gevoel plak ik zegel nummer 60 op het vel. Yes, nu kan ik die braadpan kopen met vet veel korting! Trots neem ik het zegelboekje mee naar de Appie waar ik naast mijn boodschappen ook een mooie, gloednieuwe, zwarte braadpan in mijn karretje laadt. Eenmaal bij de kassa besef ik het: ik word enthousiast van een braadpan en heb 60 zegels gespaard zonder ze kwijt te raken. Nu ben ik vast volwassen. Ieuw.
Terug thuis realiseerde ik me dat ik het afgelopen jaar mee heb gedaan aan de zonnebloemwedstrijd uit het buurt boekje (nee ik heb niet gewonnen, maar de buurman heeft sowieso iets van anabolen in de aarde gestopt), ik heb het eerste 10 minuten gesprek van mijn kind bijgewoond en ik heb oma’s recept gebruikt voor een gebraden kip. Gelukkig was deze zwart van buiten en roze van binnen, anders was ik mij echt zorgen gaan maken.
Swingen in de club is vervangen voor dansjes op Baby Shark (je hoort het deuntje meteen in je hoofd he? Graag gedaan), restjes pizza als ontbijt zijn vervangen door fruit, ik kan mij niet herinneren wanneer ik mijn laatste kater had. En niet te vergeten: ik heb spaargeld!
Als je mij 5 jaar geleden gezegd had dat dit mijn leven nu zou zijn, had ik een kist besteld. Maar om heel eerlijk te zijn, geniet ik ervan. Lekker burgerlijk. Lekker suf. Lekker simpel. Toch wel een beetje volwassen. Maar ik zal het nooit toegeven.
Een gedachte over “Shit, ik ben geen 16 meer”
Wat een ontzettend leuke, humoristische, realistische en serieuze teksten Ine. En mooi geïllustreerd. Een genot om op deze manier mee te mogen kijken in en te leren van het leven van een jonge, hardwerkende moeder, vriendin, dochter enz…!